Justyna Gibraltar znajduje się w południowo-zachodniej Europie nad Morzem Śródziemnym, należy do Wielkiej Brytanii. Powierzchnia stanowi niecałe 7 km ², a liczba ludności wynosi około 30 000. Znakiem charakterystycznym Gibraltaru jest samotna, wapienna skała (426 m) górująca nad jego terytorium.
Skała Gibraltarska jest domem dla magotów. Są to jedyne małpy w Europie, które żyją na wolności. Istnieje związana z nimi legenda, która głosi, że kiedy małpy znikną ze Skały, to Wielka Brytania straci panowanie nad Gibraltarem. Małpy z wyglądu są kochane i przesłodkie, jednak w rzeczywistości nie jest tak do końca. Potrafią być nieprzewidywalne, często wskakują na ludzi, potrafią porwać jakąś rzecz, a nawet ugryźć. Małpy można spotkać na samym szczycie Skały. Pod żadnym pozorem nie wolno ich karmić, za to jest wysoka kara.
Nasza wyprawa na Skałę Gibraltarską
Trasa: przejście graniczne Hiszpania – Gibraltar → Winston Churchill Ave → Casemates Square → Main Street → Europa Road → Engineer Road → Jews Gate → Mediterranean Steps → szczyt Skały Gibraltarskiej → Charles Wall → Old Queen’s Road → Willis’s Road → Main Street → przejście graniczne Gibraltar – Hiszpania
Czas przejścia: 4,5 godziny
Podczas naszego wiosennego pobytu w południowej Hiszpanii, postanowiliśmy niecały jeden dzień poświęcić właśnie na Gibraltar. Głównym celem było wejście na szczyt Skały. Samochód z racji tego, że mieliśmy wypożyczony i nie mogliśmy nim jeździć poza terytorium Hiszpanii, pozostawiliśmy na parkingu tuż przed granicą.
Parking: w La Línea de la Concepción biegnie wzdłuż ulicy Av. Príncipe de Asturias. Płatny w dni powszednie od godziny 9 do 18 oraz w soboty od 10 do 14. Cena uzależniona jest od czasu postoju.
Dalej poruszaliśmy się wyłącznie pieszo. Na przejściu granicznym dwukrotnie musieliśmy pokazywać dokumenty. Z samego początku trasa biegnie przez pas lotniska. Najpierw kierowaliśmy się przez Winston Churchill Ave w stronę głównego placu na rynku – Casemates Square, następnie wzdłuż Main Street przez Europa Road, później Engineer Road, gdzie znajdował się punkt poboru opłat za wstęp (Jews Gate).
Wstęp do rezerwatu: można płacić w funtach gibraltarskich oraz w euro (1 € za osobę, cena w 2017 roku).
Po zapłaceniu biletów i przejściu jeszcze chwilkę prosto, skręciliśmy po schodach w prawo na Mediterranean Steps. Później szliśmy cały czas wzdłuż szlaku, który prowadził aż na szczyt Skały Gibraltarskiej. Po drodze mogliśmy podziwiać piękno przyrody. Patrząc w stronę południową widać było jak na wyciągnięcie ręki góry Afryki. Na szczycie Skały widzieliśmy zapierającą dech w piersiach panoramę Gibraltaru i okolicznych terenów. Zobaczyliśmy także żyjące na wolności małpy.
Chcąc ujrzeć jak najwięcej wybraliśmy inną drogę powrotną. Była ona dość ekstremalna ze względu na obecność wszędobylskich magotów. Trasa biegła w dół po schodach (Charles Wall). Kolejno wzdłuż Old Queen’s Road, Willis’s Road, następnie do centrum przez Main Street i na przejście graniczne. W drodze powrotnej mieliśmy okazję widzieć z bliska jak startuje samolot.
Galeria zdjęć z wyprawy na Gibraltarską Skałę:
Bardzo dziękuję za ten opis! Jutro wybieram się na Gibraltar i potrzebowałam właśnie takiego przewodnika krok-po-kroku. A małpy aż takie wredne są? Jadę tam głównie dla nich, ale mam nadzieję, że nie wrócę bez portfela 😀
Cieszymy się, że mogliśmy pomóc. Takie komentarze motywują do dalszych artykułów. Małpy są wredne :D, szczególnie te na samej górze i na schodach (Charles Wall), jest ich tam duuuuużo. Widzieliśmy jak rzucały się na mężczyznę, który musiał iść z kijem, żeby je ominąć. Ja sama uciekałam przed niektórymi, bo próbowały wskakiwać na plecy, na ramię.
My byliśmy wczoraj na górze. Małp bylo sporo. Nawet malpy karmiące swoje maleństwa. Na szczęście nie spotkaliśmy agresywnych. Żadne nas nie atakowały. Zrobiliśmy dużo zdjęć z małpkami pozdrawiam
Małe sprostowanie na rok 2023: bilet wstępu dla osoby dorosłej 18 funtów, dla dzieci od 5-11l – 12 funtów. W kasach biletowych nie mozna płacić w euro, tylko w funtach i do tego tylko kartą (nie przyjmują gotówki).